خوش به حال دل من مثل تو آقا دارد

بر سرش سایۀ آرامش طوبا دارد

با شما آبرویی قدر دو دنیا دارد

پای این عشق اگر جان بدهم جا دارد

زرد و کبود و سرخ شد امّا هنوز هم

دارد عزای دیدن بابا هنوز هم

تا تاول دوباره‌ای از راه می‌رسد

با گریه آه می‌کشد آن را هنوز هم

رسید وقت رسیدن به ضربه های کسی

شکست حنجره اما به زیر پای کسی

آهـــای خنجـــــر کهنه! نمی شود نبری؟

نمی شود که بمیرد کسی به جای کسی؟

یک نفس آمدهام تا که عمو را نزنی

که به این سینۀ مجروح، تو با پا نزنی

ذکر لا حول و لا از دو لبش می‌بارد

با چنین نیزۀ سر سخت به لب‌ها نزنی