دسترسی سریع به موضوعات اشعار
جستجوی پيشرفته
گلوی نازک

 

هان! بیا، ای کودک دل‌خسته‌ام!           مرغک لب‌تشنه‌ی پربسته‌ام!

 

تا به اوج عشق، پروازت دهم         نیک‌فرجامی ز آغازت دهم

منتظر تیر

 

طفل شیعه، بی‌خطر، آرام نیست         جز به شیر مرگ، شیرین‌کام نیست

 

کیست کز من دل‌نوازی می‌کند؟         طفل طبعم، عشق‌بازی می‌کند

آغاز ناز

 

بار دیگر آمد از خرگاه عشق         خشک‌لب طفلی به دست شاه عشق

 

روی دست شاه، هم‌چون قرص ماه         نور رویش بسته بر خورشید، راه

پیر فرزانه

 

بود شه را گوهر یک‌دانه‌ای         شیر‌خواری، پیر هر فرزانه‌ای

 

مادرش بر حال او، گریان شده         بهر آن لب‌تشنه، سرگردان شده

 

بسمله

 

کودک ناخورده‌شیر حق‌پرست         چون سپند از مجمر گهواره جَست 

 

گفت: بابا! غم مخور، یارت منم         باعث گرمیّ بازارت منم

کمند گیسو

 

در قماط آن دسته‌ی گل، بسته بود         گویی اندر دست شه، گل‌دسته بود

 

از عطش کج گشت گاهی گردنش         گاه چون سیماب لرزیدی تنش

گوهر شایسته

 

باز می‌خواهد جنون، سر برکند         صحبت از عشق علی‌اصغر کند

 

چون صدای استعانت شد بلند         یاوری می‌خواست شاه ارجمند

عشق بی‌پروا

 

خوش بخواب، ای عاشق جان‌باز من!         خوش بخواب، ای آخرین سرباز من!

 

روی دستم، وه! چه زیبا خفته‌ای!         غنچه‌ی نازم! عجب بشْکفته‌ای!

مهمان لب‌تشنه

 

شد چو در میدان بلند از شاه دین         بانگ «هل من ناصر» و «هل من معین»

 

اصغر آمد در حرم در پیچ و تاب         چون دل لیلا، چو گیسوی رباب

قتیل سرفراز

کودک نورَس، قتیل سرفراز         خاسته از گاهواره، عشق‌باز

 

عشق‌باز نودمیده، طفل خُرد         مقتدای عاشقان سال‌خورد

 

فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×