دسترسی سریع به موضوعات اشعار
جستجوی پيشرفته
قصیده طلوع هلال محرّم

در شامْ‌گهم، از افقِ گنبدِ گردون

ترکی به نظر آمده با دشنه‌ی پُر‌خون

 

سر بر زده از کتفِ فلک، سِلعه‌ی  ضحّاک

پُر‌سهم‌تر از تیغِ جهان‌گیرِ فریدون

 

قصیده مدح، منقبت و مصیبتِ سیّد الشّهدا (ع)

 

بنایی را که نبْوَد، عشق در بنیادِ بنیانش

مباش اندر پیِ آبادی‌اش، بگذار ویرانش

 

به مصری گر نباشد عاشقی، هم‌چون زلیخایی

سزای یوسفِ آن مصر، نبْوَد غیر زندانش

قصیده مدح، منقبت و مصیبتِ خامس اصحاب کسـا (ع)

ای از وجود، علّتِ غائیِّ کاینات!

وی از وقار، باعثِ تمکینِ ممکنات!

 

در حلّ و عقدِ عالمِ امکان، که راست دست؟

ای آن‌که نیست، غیرِ تو، حلاّلِ مشکلات

 

قصیده‌ی فراتیّه مصیبت قمر بنی هاشم (ع)

ای فرات! ای از تو در حسرت، زلالِ سلسبیل!

سلسبیلت، جانِ دل بنْمود اندر ره، سبیل

 

گر چه در ظلمت نداری راه؛ امّا هم‌چو خضر

از روان‌بخشی، زلالت آب حَیْوان را، دلیل

 

ربـاعـی

 

در وحدت حق، مَظهر ذات است، حسین

مستجمعِ افرادِ صفات است، حسین

 

یک سرّ شهادتش، از آن دان که به حشر

عنوانِ صحیفه‌ی نجات است، حسین

 

غزل مصیبت امام حسین (ع) و اهل بیت آن حضرت

 

آن را که دلی باشد و اشکش به بصر نیست

مانَد صدفی کاو را در سینه، گهر نیست

 

هر بذر  که در مزرعه‌ی خشک، فشانی

هیهات از آن کِشته! که امّیدِ ثمر نیست

قصیده مصائبِ حضرت اباعبدالله الحسین و اشاره به مجلس یزید «لعنهُ الله علیه»

چرخ با آلِ پیمبر، طرحِ دیگر ریخته

جای شکّر، زهر، در کامِ پیمبر ریخته

 

تشنگانِ خونِ اولادِ علی را جای آب

خونِ حلق تشنه‌کامان، می به ساغر ریخته

 

مصائب مولی الکونین، حضرت امام حسین (ع)

به مُلک فقر، ای دل! بگذر از عالم، قلندر شو

جهان را از صفا، آیینه‌آیین در برابر شو

 

هوای لاشه‌ی دنیا، چو کرکس تا به کی پرّی؟

تو را سِیری است لاهوتی، ملک را فرّ شهپر شو

 

 

فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×