شب و درد و تب است و «امّ کلثوم»
جهانی مطلب است و «امّ کلثوم»
تمام حجم داغ شام و کوفه
به دوش زینب است و «امّ کلثوم»
زآن مرثیۀ بزرگ محکم
در روی تو شد علی، مجسّم
گفتی که نکوترین مردم
از بعد ظهور نور خاتم،
ای خواهر آفتاب زینب!
ای آمده همرکاب زینب!
خوش! مرثیۀ تو کوفه را سوخت
در تسلیت جناب زینب
ای شاخۀ نخلِ نورِ معصوم!
ای آیت پاک! «امّ‌کلثوم»!
مثل پدر خودت، غریبی
چون مادر خود، شهید مظلوم
ای نخل وفا! گل تولّا!
«امّ‌کلثوم»! دخت مولا!
چون غنچه ز بس حیا که داری
گشته است وجود تو، معمّا
از گُل یاس یاد باید کرد
یاد کوثر زیاد باید کرد
یاد کن اَختران مولا را
روضۀ دختران زهرا را
خواهر مجتبی چه مظلوم است
غربتش از عزاش معلوم است
روضه‌خوان امام معصوم است
فاتح شام و کوفه کلثوم است
نوۀ دختری و عشق پیمبر بودن
دختر دومی حضرت حیدر بودن
صدق الله العلی نام پدر بود و چنین
آیۀ چارمی سورۀ کوثر بودن
مور را رخصت تمجید سلیمان‌ها نیست
پیشگاه کرمت عرصۀ جولان‌ها نیست
از کرامات فراوان تو خوبان ماتند
این همه حسن در اندیشۀ انسان‌ها نیست
نگاه آسیه‌ها محو درقداست اوست
حیا، ادب شدۀ مکتب نجابت اوست
به شأن و رتبۀ او غبطه می‌خورد مریم
دلیل این سخنم جایگاه عصمت اوست
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
