قمار عشق را خوش برده بودی

سرت آنجا که باده خورده بودی

تو بودی زخمۀ زخمیّ بیداد

که عمری بی صدا بودیّ و فریاد

بسم رب تمام شاعرها

شاعرانی که از شما گفتند

بسم رب تمام ذاکرها

ذاکرانی که از شما گفتند

گر چه بیمارم و حالم ز دلم زارتر است

ولی از پیکر من چشم تو بیمارتر است

درد و غم با من و دل هست وفادار، امّا

با تن من غل و زنجیر وفادارتر است

ای مصحف ورق ورق، ای روح پیکرم!

آیا تویی برادر من؟ نیست باورم

با آنکه در جوار تو یک عمر بوده‌ام

نشناسمت کنون که تو هستی برادرم