بنویسید شدم پیر اباعبدالله

نوکری پیر، به تعبیر اباعبدالله

بنویسید که از کودکی‌ام تا حالا

بوده‌ام پای به زنجیر اباعبدالله

از سیلی شب سیاه شد صورت ماه

شاه دو جهان، هم نفسش شد دل چاه

آن طشت پر از خونِ جگر گشت ولی

لا یوم کیومک اباعبدالله

با هر نفسی کـه میکِشم در هرگاه از مولد خویش تـا دم قربانگـاه

با هـر ضربان قلب خود می‌گویم: الـقـلبُ لَدَیک یـا أبـاعَبـــدالله

ننوشتید زمین ها همه حاصلخیزند؟

باغ‌هامان همه دور از نفس پاییزند

ننوشتید که ما در دلمان غم داریم؟

در فراوانی این فصل تو را کم داریم

ننوشتید که هستیم تو را چشم به راه؟

نامه نامه لک لبیک ابا عبدالله

این دل شده هیأت اباعبدالله

آشفتۀ غربت اباعبدالله

یارب مچشان حرارت آتش را

بر زائر تربت اباعبدالله

این زمین پربلا را نام دشت کربلاست

ای دل بی‌درد آه آسمان سوزت کجاست

این بیابان قتلگاه سید لب تشنه است

ای زبان وقت فغان وی دیده هنگام بُکاست