در علم و فضیلت و ادب، دریایی

در عصمت و صبر و حلم بی‌همتایی

سجّاده‌ی تو شمیم کوثر دارد

تو آینه‌ی حقیقی زهرایی

پیچیده شمیم گل پرپر شب آخر

حرف سفر و داغ مکرر، شب آخر

اشکی که شده نذر غم فاطمه سی سال

انگار شده چند برابر شب آخر

گذشته از همه و پشت شوهرش مانده

چه مادرانه به پای پیمبرش مانده

درست! سورۀ نسل خدیجه کوته بود

ولی ادامۀ آیات کوثرش مانده

نه، داستان خدیجه ادامه خواهد داشت

هنوز سوختن خانه و درش مانده

سرخوشم از باده‌ای که یار دستم می‌دهد جام اشکی که سحر دلدار دستم می‌دهد

همرهان بار سفربستند ومن جا مانده‌ام گفتم آخر روسیاهی کار دستم می‌دهد

تعالی الله مبارک باد لیلا لبت خندان و قلبت شاد لیلا

علی آورده‌ای یا حیِّ سرمد   تو را امشب محمد داد، لیلا

گلی آورده‌ای کز نکهت او بهشت وحی شد آباد، لیلا

می‌آیی و لیلا شده مجنون عطر و بوی تو دستی به رویت می‌کشد، یک دست بر گیسوی تو

نه بر نمی‌دارد کسی یک لحظه چشم از روی تو یک چشم زینب بر حسین، آن چشم دیگر سوی تو

زیباترین پدیدۀ دامان کوثر است

این ماه پاره، روشنی چشم حیدر است

در گریه‌اش مغازلۀ ابر و آسمان

در خنده‌اش طراوت جان پیمبر است

جبریل بال فرش کند پیش پای او

در التیام زخم، مسیحای دیگر است

به آن خدای که بخشد به انس و جان، جان را

به آن نبی که فروغش گرفت امکان را

اگر سعادت دنیا و آخرت خواهید

ز اهل بیت بگیرید حکم قرآن را

که اهل‌بیت، خدا را مظاهر حلمند

که اهل‌بیت همان راسخون فی العلمند

گرد حریم کعبه امشب در طوافی

احرام بسته در صفوف اعتکافی

بر سر کشیدی چادری از جنس مهتاب

پولک نشان دشت‌های نقره بافی

آورد از بهشت خدا بوی سیب را

بر شانه‌های علقمه مشکی غریب را

آیینه دار سفرۀ هفت‌آسمان کند

میراث دار جنّت و کوثر حبیب را