دسترسی سریع به موضوعات اشعار
جستجوی پيشرفته
به روی دست می‏‌گیرم گل نیلوفر خود را

به میدان می‏‌برم از شوقِ سربازی سر خود را تو هم آماده کن ـ ای عشق! ـ  کم‏ کم خنجر خود را

مرا گر آرزویی هست باور کن به جز این نیست که در تن‏پوشی از شمشیر بینم پیکر خود را

چو آب رفته‌ای و چون شراب برگشتی

گُلی که رفته‌ای، امّا گلاب برگشتی

چو آب رفته‌ای و چون شراب برگشتی

 

ستارۀِ حرمم بوده‌ای تو تا دیشب

قَدَت کشیده شد و ماهتاب برگشتی

هر طرف تکه‌ای از بال و پرت افتاده

رفتی و لرزه به جان پدرت افتاده

از نفس، خواهر من پشت سرت افتاده

 

همۀ دشت پر از عطر پیمبر شده است

هر طرف تکه‌ای از بال و پرت افتاده 

فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×