بریز در دل من هر چه داری از غربت

کجاست مأمن غم‌های کاری‌ات ؟… اینجا!

تمام عمر غمت را کشیده‌ام بر دوش

چرا کنون نکنم غم گساری‌ات اینجا؟

خدا کند که بمیرم، امام بی‌یارم

اگر دمی نگرم بیقراری‌ات اینجا

ز پیش نعش علی سر بلند برگشتی

چقدر دیدنی است پایداری‌ات اینجا

چه زود پیر شدی بعد اکبر لیلا

فدای هیمنۀ بردباری‌ات اینجا

مگیر‌ای پسر فاطمه امید مرا

دلم خوش است برادر به یاری‌ات اینجا

دو نوجوان مرا هم قبول کن جانا

شوند کشتۀ چشم بهاری‌ات اینجا

بزرگ کردمشان پای سفرۀ عشقت

فقط به خاطر خدمتگزاری‌ات اینجا

اجازه ده که شوم همره نهالانم

شریک معرکۀ لاله‌ کاری‌ات اینجا

نمی‌شود مگو از آن لب پر از مهرت

مرا منه به غم شرمساری‌ات اینجا