کار‌ من و ضریح تو بالا گرفته است

قلبم میان پنجره‌اش جا گرفته است

اذعان کنند در حرمت کل زائران

هرکس که قطره خواسته، دریا گرفته است

بارالها! باز چون افتاده ‌حال؟

خود بدان پیشین نمانَد این هلال

دل، قرین با درد و ماتم آمده

گوییا ماه محرّم آمده

چون شه‌سوار علقمه‌، پا در رکاب شد

بر پا به خاک، شورش «یومُ ‌‌الحساب» شد

زآن شیر بیشه‌ی علوی، هر چه ترس بود

یک‌‌باره جمع، در دل خیل کلاب شد