آن دم که به سوی رزمگه باره کشید
آن نعرۀ عاشقی دگر باره کشید
لبیک گلوی کودک شش ماهه
خون بود که تا ستاره فواره کشید
از خیمه‌گاه زخمی آب
دود حریق العطش تا عرش می‌رفت
_ امداد را _ پیچیده در شولای طوفان
مردی
به نام آبی دریا
به شط زد ....
هشدار که یار ناامیدی نشوی
زنهار که غرقه در پلیدی نشوی
رفتند حسینیان و گلگون کفنان
هشدار در ین عرصه یزیدی نشوی
یاری که پر از خون جگر شد جامش
این بود به روز واپسین پیغامش
آن کس که ره حسین را می‌پوید
شهد است شرنگ عاشقی در کامش
بنگر که چگونه من رها کرد و گذشت
از خویش بریده، عزم ما کرد و گذشت
«هل من» چو شنید پای در راه نهاد
بر خون حسین اقتدا کرد و گذشت
آن دم که به سوی رزمگه باره کشید
آن نعرۀ عاشقی دگر باره کشید
لبیک گلوی کودک شش ماهه
خون بود که تا ستاره فواره کشید
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
