هرچه بادا باد! اما عشق باد

عشق بادا، عشق بادا، عشق باد

جوهر این عاشقی‌‌ها عشق باد

کار دنیا کار فردا عشق باد

عقل رفت و گفت تنها عشق باد

خدا زمین و زمان را دوباره حیران ساخت

تمام شوکت خود را به شکل انسان ساخت

به دست قدرت خود، خلقتی شگفت آورد

گرفت پرده ز رویی، جهان گلستان ساخت

دلی دارم و خانۀ بوتراب است

سری دارم و خاک عالیجناب است

عوض کرده روز و شبم جای خود را

که ماهی دمیده پر از آفتاب است

گرچه سرگرم کسب و کارش بود

نان خور رزق کار و بارش بود

او که با عالم خودش می‌ساخت

روز و شب با غم خودش می‌ساخت