آمده تا سخن از چشم خود آغاز کند

دهمین پنجره را سمت خدا باز کند

تا که یک پرده، خدا را به من ابراز کند،

جگر شیر بیارید که اعجاز کند

هرکس به احترام مقام تو خم نشد

آقا نشد، بزرگ نشد، محترم نشد

دل خسته بود و راهی این آستانه شد

دل خسته بود و راهی باغ ارم نشد

رضا نشست و به معصومه‌اش نگاه انداخت

چنانکه چشمۀ ذوق مرا به راه انداخت

خدا چه خوب ادا کرده حق مطلب را

به نام فاطمه آورده است زینب را

اَصلا رقیه نه، به خدا دختر خودت

یک شب میان کوچه بماند چه می‌کنی؟

در بین ازدحام و شلوغی بترسد و

یک تن به او کمک نرساند، چه می‌کنی؟