کربلا را می‌سرود این بار روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار روی نیزه‌ها
نینوای شعر او از نای هفتاد و دو نی
مثل یک ترجیع شد تکرار، روی نیزه‌ها
چوب خشک نی به هفتاد و دو گل آذین شده است
لاله‌ها را سر به سر بشمار، روی نیزه‌ها
زخمی داغ‌اند این گل‌های پرپر، ای نسیم!
پای خود آرام‌تر بگذار روی نیزه‌ها
یا بر این نیزار خون امشب متاب ای ماهتاب
یا قدم آهسته‌تر بردار روی نیزه‌ها
قافله در رجعت سرخ است و جاده فتنه جوش
چشم میر کاروان بیدار روی نیزه‌ها
صوت قرآن است این، یا با خدا در گفت‌وگوست
روبه‌رو، بی‌پرده، در انظار، روی نیزه‌ها
با برادر گفت زینب: راه دین هموار شد
گرچه راه توست ناهموار، روی نیزه‌ها
خواهرش بر چوب محمل زد سر خود را که آه!
تیره‌تر باد از شبان تار، روی نیزه‌ها
ای دلیل کاروان! لختی بران از کوچه‌ها
بلکه افتد سایه دیوار روی نیزه‌ها
زنگیان آیینه می‌بندند بر نِی، یا خدا
پرده برمی‌دارد از رخسار، روی نیزه‌ها
چشم ما آیینه‌آسا غرق حیرت شد چو دید
آن همه خورشید اختربار، روی نیزه‌ها
در دل من داغها از لالههاست
همچو نی در بند بندش نالههاست
با خیال لاله‌ها صحرانورد
راه میپوید ولی با پای درد
همره شدند، قافلهای را که مانده بود
تا طی کنند مرحلهای را که مانده بود
با طرح یک سؤال، به پاسخ رسیدهاند
حل کردهاند مسئلهای را که مانده بود
روح بزرگش دمیده است، جان در تنِ کوچک من
سرگرم گفتوشنود است، او با منِ کوچک من
وقتی که شبهای تارم، در آرزوی سپیده است
خورشید او میتراود، از روزنِ کوچک من
کربلا را می‌سرود این بار، روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار، روی نیزه‌ها
نینوایی شعر او از نای هفتاد و دو نی
مثل یک ترجیع شد تکرار، روی نیزه‌ها
کربلا را می‌سرود این بار روی نیزه‌ها
با دو صد ایهام معنی‌دار روی نیزه‌ها
نینوای شعر او از نای هفتاد و دو نی
مثل یک ترجیع شد تکرار، روی نیزه‌ها
چوب خشک نی به هفتاد و دو گل آذین شده است
لاله‌ها را سر به سر بشمار، روی نیزه‌ها
زخمی داغ‌اند این گل‌های پرپر، ای نسیم!
پای خود آرام‌تر بگذار روی نیزه‌ها
یا بر این نیزار خون امشب متاب ای ماهتاب
یا قدم آهسته‌تر بردار روی نیزه‌ها
قافله در رجعت سرخ است و جاده فتنه جوش
چشم میر کاروان بیدار روی نیزه‌ها
صوت قرآن است این، یا با خدا در گفت‌وگوست
روبه‌رو، بی‌پرده، در انظار، روی نیزه‌ها
با برادر گفت زینب: راه دین هموار شد
گرچه راه توست ناهموار، روی نیزه‌ها
خواهرش بر چوب محمل زد سر خود را که آه!
تیره‌تر باد از شبان تار، روی نیزه‌ها
ای دلیل کاروان! لختی بران از کوچه‌ها
بلکه افتد سایه دیوار روی نیزه‌ها
زنگیان آیینه می‌بندند بر نِی، یا خدا
پرده برمی‌دارد از رخسار، روی نیزه‌ها
چشم ما آیینه‌آسا غرق حیرت شد چو دید
آن همه خورشید اختربار، روی نیزه‌ها
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
