مشخصات شعر

با تعجّب

آه! از آن ساعت که با افغان و آه

                        شد عبور زینب اندر قتلگاه

 

شهریاری را به خون غلتان بدید

                        پاره‌پاره پیکر و عریان بدید

 

پس نشست آن زهرۀ زهراعذار

                        در کنار کشتۀ آن شهریار

 

وآن گه از جا خاست دخت بوتراب

                        با تعجّب کرد شه را این خطاب:

 

ای به خون غلتان! حسین من تویی؟

                        جسم عریان! نور عین من تویی؟

 

گر حسین من تویی، تنها چرا؟

                        پیکرت عریان در این صحرا چرا؟

 

ای عزیزم! کو لباسی بر تنت؟

                        نور عینم! گو چه شد پیراهنت؟

 

کاش! می‌شد کور، چشم خواهرت

                        تا نمی‌شد روبه‌رو با پیکرت

 

چون توان بینم به زخم بی‌حساب؟

پیکرت را در میان آفتاب

با تعجّب

آه! از آن ساعت که با افغان و آه

                        شد عبور زینب اندر قتلگاه

 

شهریاری را به خون غلتان بدید

                        پاره‌پاره پیکر و عریان بدید

 

پس نشست آن زهرۀ زهراعذار

                        در کنار کشتۀ آن شهریار

 

وآن گه از جا خاست دخت بوتراب

                        با تعجّب کرد شه را این خطاب:

 

ای به خون غلتان! حسین من تویی؟

                        جسم عریان! نور عین من تویی؟

 

گر حسین من تویی، تنها چرا؟

                        پیکرت عریان در این صحرا چرا؟

 

ای عزیزم! کو لباسی بر تنت؟

                        نور عینم! گو چه شد پیراهنت؟

 

کاش! می‌شد کور، چشم خواهرت

                        تا نمی‌شد روبه‌رو با پیکرت

 

چون توان بینم به زخم بی‌حساب؟

پیکرت را در میان آفتاب

اولین نظر را ارسال کنید
 
فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×