مشخصات شعر

بارگاه کبریا

شد چو خورشید امامت در حجاب

                        سر برآوردند خفّاشان ز خواب

 

سوی خرگاه امامت تاختند

                        کافران، دیر از حرم نشناختند

 

فرقۀ نمرودیان بی‌حیا

                        سوختند آن بارگاه کبریا

 

آتشی که شد به یثرب، شعله‌ور

                        دودِ آن از نینوا برکرد سر

 

خانۀ دین شد از آن آتش به باد

                        پرده‌پوشان، روی در صحرا نهاد

 

آن یکی آتش گرفته دامنش

                        و‌‌آن دگر چاک از جفا پیراهنش

 

آن یک از هول عدو در حال غش

                        وآن دگر افسرده چون گل از عطش

 

شد به باد از بانوان تاج‌ور

                        گوش‌وار از گوش و معجرها ز سر

 

                                 

زینب، آن شمع شبستان حرم

                        خویشتن می‌زد بر آتش، دم‌به‌دم

 

ناگهان آن طایر پَر‌سوخته

                        شد برون ز‌آن آتشِ افروخته

 

بر‌کشیده تنگ، بیماری جلیل

                        در کنار، آن بانوی آل خلیل

 

آری؛ آن قومی که با عشقش خوشند

                        ماهی آبند و مرغ آتشند

 

نیست پروانه سزاوار مَلام

کاندر آتش پخته گردد، عشق خام

 

بارگاه کبریا

شد چو خورشید امامت در حجاب

                        سر برآوردند خفّاشان ز خواب

 

سوی خرگاه امامت تاختند

                        کافران، دیر از حرم نشناختند

 

فرقۀ نمرودیان بی‌حیا

                        سوختند آن بارگاه کبریا

 

آتشی که شد به یثرب، شعله‌ور

                        دودِ آن از نینوا برکرد سر

 

خانۀ دین شد از آن آتش به باد

                        پرده‌پوشان، روی در صحرا نهاد

 

آن یکی آتش گرفته دامنش

                        و‌‌آن دگر چاک از جفا پیراهنش

 

آن یک از هول عدو در حال غش

                        وآن دگر افسرده چون گل از عطش

 

شد به باد از بانوان تاج‌ور

                        گوش‌وار از گوش و معجرها ز سر

 

                                 

زینب، آن شمع شبستان حرم

                        خویشتن می‌زد بر آتش، دم‌به‌دم

 

ناگهان آن طایر پَر‌سوخته

                        شد برون ز‌آن آتشِ افروخته

 

بر‌کشیده تنگ، بیماری جلیل

                        در کنار، آن بانوی آل خلیل

 

آری؛ آن قومی که با عشقش خوشند

                        ماهی آبند و مرغ آتشند

 

نیست پروانه سزاوار مَلام

کاندر آتش پخته گردد، عشق خام

 

اولین نظر را ارسال کنید
 
فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×