مشخصات شعر

مدفن قربانیان

شه فرود آمد به دشت کربلا

گفت پس با آن زمین پُربلا:

 

ای زمین! ای تربت عنبرسرشت!

ای به رتبت، برتر از خاک بهشت!

 

بعد از این، خاک تو باشد مدفنم

تا قیامت در تو باشد مسکنم

 

خرّمی کن، ای زمین! شاهت رسید

فخر کن بر آسمان، ماهت رسید

 

سوی تو از مکّه، تازان آمدم

خود نه تنها با جوانان آمدم

 

آمدم تا در تو جان، فانی کنم

در تو هفتاد و دو قربانی کنم

 

این من و این اکبر و این اصغرم

قاسم و عبّاس و عون و جعفرم

 

حالیا برگو مرا مدفن کجاست

مدفن قربانیان من کجاست

 

راست برگو، ای زمین! اندر کجا

دست عبّاسم شود از تن، جدا

 

در کجا بر جان من، آذر زنند

تیر بر حلق علی‌اصغر زنند

 

بس کن، ای «ذاکر»! مگو دیگر سخن

که زدی آتش به جان مرد و زن

مدفن قربانیان

شه فرود آمد به دشت کربلا

گفت پس با آن زمین پُربلا:

 

ای زمین! ای تربت عنبرسرشت!

ای به رتبت، برتر از خاک بهشت!

 

بعد از این، خاک تو باشد مدفنم

تا قیامت در تو باشد مسکنم

 

خرّمی کن، ای زمین! شاهت رسید

فخر کن بر آسمان، ماهت رسید

 

سوی تو از مکّه، تازان آمدم

خود نه تنها با جوانان آمدم

 

آمدم تا در تو جان، فانی کنم

در تو هفتاد و دو قربانی کنم

 

این من و این اکبر و این اصغرم

قاسم و عبّاس و عون و جعفرم

 

حالیا برگو مرا مدفن کجاست

مدفن قربانیان من کجاست

 

راست برگو، ای زمین! اندر کجا

دست عبّاسم شود از تن، جدا

 

در کجا بر جان من، آذر زنند

تیر بر حلق علی‌اصغر زنند

 

بس کن، ای «ذاکر»! مگو دیگر سخن

که زدی آتش به جان مرد و زن

اولین نظر را ارسال کنید
 
فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×