مشخصات شعر

گریۀ بلند

سلام ما به حسین و به پاره‌ی جگرش!

که پاره شد جگرش، از شهادت پسرش

 

به خُلق ‌و‌ خو، علی آیینه‌ی پیمبر بود

صدف علیّ و به فضل و ادب، علی گهرش

 

خمید قامتش از داغ اکبرش زآن پیش

که بشْکند ز فراق برادرش، کمرش

 

ز پاره‌پاره تنِ اوفتاده بر خاکش

نشَست گَرد غریبی، به صورت پدرش

 

غم فراق پدر تازه شد، برای حسین

چو دید چهره‌ی خونین او و زخم سرش

 

گریست بر سر جسم علی، به صوت بلند

که رفته بود دل از دست و نور از بصرش

 

حسین را نفس از غصّه برنمی‌آمد

برای تسلیتش، زینب ار نمی‌آمد

 

گریۀ بلند

سلام ما به حسین و به پاره‌ی جگرش!

که پاره شد جگرش، از شهادت پسرش

 

به خُلق ‌و‌ خو، علی آیینه‌ی پیمبر بود

صدف علیّ و به فضل و ادب، علی گهرش

 

خمید قامتش از داغ اکبرش زآن پیش

که بشْکند ز فراق برادرش، کمرش

 

ز پاره‌پاره تنِ اوفتاده بر خاکش

نشَست گَرد غریبی، به صورت پدرش

 

غم فراق پدر تازه شد، برای حسین

چو دید چهره‌ی خونین او و زخم سرش

 

گریست بر سر جسم علی، به صوت بلند

که رفته بود دل از دست و نور از بصرش

 

حسین را نفس از غصّه برنمی‌آمد

برای تسلیتش، زینب ار نمی‌آمد

 

اولین نظر را ارسال کنید
 
فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×