مشخصات شعر

چه دلی داشت!

چه دلی داشت؟ خدا! خواهر نالان حسین

دید چون غرقه‌ به خون پیکر غلطان حسین

 

بس که بارید در آن دشت بلا تیر و سنان

دشت، گل‌رنگ شد از خون جوانان حسین

 

یا علی! یک نظری کن به سوی کرببلا

دست‌گیری کنی از لطف به طفلان حسین

 

فاطمه پیرهن صبر به تن چاک نمود

دید چون غرقه به خون، موی پریشان حسین

 

خون دل می‌رود از دیدۀ من تا محشر

بهر لعل لب خشکیدۀ عطشان حسین

 

جان و سر کرد فدا، جان دو عالم بخرید

عالم و عالمیان جمله به قربان حسین![1]

 

هست امّید ببخشند مرا در محشر

به حق آبروی شیعۀ گریان حسین!

 

مست، «فرخنده» بُوَد از می عشقش ز ازل

گشته مرغ دلش از شوق، نواخوان حسین

 

 


[1]. این بیت و بیت قبل در نسخۀ مرجع ـ به اشتباه ـ دوبار حروف­چینی شده است؛ مصراع مذکور در بار دوم چنین است: عالم و عالمیان باد به قربان حسین!

چه دلی داشت!

چه دلی داشت؟ خدا! خواهر نالان حسین

دید چون غرقه‌ به خون پیکر غلطان حسین

 

بس که بارید در آن دشت بلا تیر و سنان

دشت، گل‌رنگ شد از خون جوانان حسین

 

یا علی! یک نظری کن به سوی کرببلا

دست‌گیری کنی از لطف به طفلان حسین

 

فاطمه پیرهن صبر به تن چاک نمود

دید چون غرقه به خون، موی پریشان حسین

 

خون دل می‌رود از دیدۀ من تا محشر

بهر لعل لب خشکیدۀ عطشان حسین

 

جان و سر کرد فدا، جان دو عالم بخرید

عالم و عالمیان جمله به قربان حسین![1]

 

هست امّید ببخشند مرا در محشر

به حق آبروی شیعۀ گریان حسین!

 

مست، «فرخنده» بُوَد از می عشقش ز ازل

گشته مرغ دلش از شوق، نواخوان حسین

 

 


[1]. این بیت و بیت قبل در نسخۀ مرجع ـ به اشتباه ـ دوبار حروف­چینی شده است؛ مصراع مذکور در بار دوم چنین است: عالم و عالمیان باد به قربان حسین!

اولین نظر را ارسال کنید
 
فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×