عمّه جون! بیا ببین مهمون برامون اومده
یه سر غرقه به خون، تو غم‌سرامون اومده
بگو بچّه‌ها دیگه گریه و زاری نکنن
از عزا بیرون بیان، آخه بابامون اومده
بگو بچّه‌ها بیان پاهامون و نشون بدیم
اون که مرهم بزاره به زخم پامون اومده
نباید کسی دیگه تو این خرابه بمونه
اون که ما رو ببره به خونه‌هامون اومده
امشب از هر طرفی صدای یا حسین مییاد
«کربلایی» که شده نوحه‌سرامون آومده
نوای غم به گوش چرخ پیر است
و یا بانگ جگرسوز بشیر است
که می‌گوید ایا اهل مدینه
خبر آورده‌ام با سوز سینه
قاتل کشیده خنجر برّان برای ما
در زیر تیغ بسته بُوَد دست و پای ما
از بهر کشتن این همه تعجیل از چه رو؟
ظالم! مگر چه بود به عالم، خطای ما
«شنیدستم که مجنون با دل زار
چو شد از مُردن لیلی خبردار»
گریبان چاک زد از بهر دلبر
به قبرستان شدی با دیدۀ تر
چو هندو جوانی برفت از جهان
ز آتش‌پرستان هندوستان
به آیین خود آتش افروختند
در آتش، تن آن جوان سوختند
عمّه جون! بیا ببین مهمون برامون اومده
یه سر غرقه به خون، تو غم‌سرامون اومده
بگو بچّه‌ها دیگه گریه و زاری نکنن
از عزا بیرون بیان، آخه بابامون اومده
بگو بچّه‌ها بیان پاهامون و نشون بدیم
اون که مرهم بزاره به زخم پامون اومده
نباید کسی دیگه تو این خرابه بمونه
اون که ما رو ببره به خونه‌هامون اومده
امشب از هر طرفی صدای یا حسین مییاد
«کربلایی» که شده نوحه‌سرامون آومده
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
