مشخصات شعر

سراسر روشنایی

خوشا من! هر چه بودم، هر چه هستم

به ذکرِ یا حسین، ای دوست!  هستم

 

چه مستی؟ آی این مستی غریب است

جز این مستی، همه هستی فریب است

 

مپرس ای نازنین! این مِی کجایی است؟

که تقدیرش سراسر روشنایی است؟

 

رها کن این هیاهو، مستِ انگور

ندارد هیچ ذوقِ مستیِ نور

 

«به میخانه امامی مست خفته‌ است»

بهشت از عطرِ انفاسش شکفته‌ است

 

چه سوز و ساز زیبایی است، اینجا!

خوشا بر ما! عجب جایی است، اینجا!

 

وضو با این مِی جاری مبارک!

در این میخانه هشیاری مبارک!

 

سراسر روشنایی

خوشا من! هر چه بودم، هر چه هستم

به ذکرِ یا حسین، ای دوست!  هستم

 

چه مستی؟ آی این مستی غریب است

جز این مستی، همه هستی فریب است

 

مپرس ای نازنین! این مِی کجایی است؟

که تقدیرش سراسر روشنایی است؟

 

رها کن این هیاهو، مستِ انگور

ندارد هیچ ذوقِ مستیِ نور

 

«به میخانه امامی مست خفته‌ است»

بهشت از عطرِ انفاسش شکفته‌ است

 

چه سوز و ساز زیبایی است، اینجا!

خوشا بر ما! عجب جایی است، اینجا!

 

وضو با این مِی جاری مبارک!

در این میخانه هشیاری مبارک!

 

اولین نظر را ارسال کنید
 
فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×