آن مشت آب

اگر به لب‌ها می‌رسید

تاریخ چه می‌کرد

بی‌عشق؟

گل در مسیر غارت کولاک مانده بود

زیر تهاجم خس و خاشاک مانده بود

در پیش چشم مضطرب و شرمگین رود

روح لطیف آب عطشناک مانده بود

چو پیدا کرد در خود یاس را آب

نفهمید آن همه احساس را آب

چه نومیدانه آن دم آرزوکرد

لب خشکیدۀ عبّاس را آب

به­‌سوی علقمه عبّاس می­‌رفت

که موجی از غم و احساس می­‌رفت

تمام باغ شاهد بود، آن یاس

به جنگ لشگریاز داس می‌­رفت