مشخصات شعر

شعر حمیدرضا برقعی به مناسبت ولادت حضرت معصومه (س)

همسایه

همسایه، سایه‌ات به سرم مستدام باد

لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

 

وقتی انیس لحظۀ تنهایی‌ام تویی

تنها دلیل اینکه من اینجایی‌ام تویی

 

هر شب دلم قدم به قدم می‌کشد مرا

بی اختیار سمت حرم می‌کشد مرا

 

با شور شهر فاصله دارم کنار تو

احساس وصل می‌کند آدم کنار تو

 

حالی نگفتنی به دلم دست می‌دهد

در هر نماز مسجد اعظم کنار تو

 

با زمزم نگاه دمادم هزار شمع

روشن کننند هاجر و مریم کنار تو

 

تا آسمان خویش مرا با خودت ببر

از آفتاب رد شده شبنم کنار تو

 

در این حریم، سینه زدن چیز دیگری است

خونین‌تر است ماه محرم کنار تو

 

مادر کنار صحن شما تربیت شدیم

داریم افتخار که همشهری‌ات شدیم

 

ما با تو در پناه تو آرام می‌شویم

وقتی که با ملائکه همگام می‌شویم

 

بانو! تمام کشور ما خاک زیر پات

مردان شهر نوکر و زن‌ها کنیزهات

 

زیباترین خاطره‌هامان نگفتنی است

تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی است

 

باران میان مرمر آیینه دیدنی است

این صحنه در برابر آیینه دیدنی است

 

مرغ خیال سمت حریمت پریده است

یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است

 

خوشبخت قوم طایفه، ما مردم قمیم

جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم

 

اعجاز این ضریح که همواره بی حد است

چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است

 

من روی حرف‌های خود اصرار می‌کنم

در مثنوی و در غزل اقرار می‌کنم

 

ما در کنار دختر موسی نشسته‌ایم

عمری است محو او به تماشا نشسته‌ایم

 

اینجا کویر داغ و نمک زار شور نیست

ما روبروی پهنۀ دریا نشسته‌ایم

 

قم سال‌هاست با نفسش زنده مانده است

باور کنید پیش مسیحا نشسته‌ایم

 

بوی مدینه می‌وزد از شهر ما، بیا

ما در جوار حضرت زهرا نشسته‌ایم

***

از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان

از دست ما چه‌ها که کشیدی ببخشمان

 

من هم دلیل حسرت افلاک می‌شوم

روزی که زیر پای شما خاک می‌شوم

 

شعر حمیدرضا برقعی به مناسبت ولادت حضرت معصومه (س)

همسایه

همسایه، سایه‌ات به سرم مستدام باد

لطفت همیشه زخم مرا التیام داد

 

وقتی انیس لحظۀ تنهایی‌ام تویی

تنها دلیل اینکه من اینجایی‌ام تویی

 

هر شب دلم قدم به قدم می‌کشد مرا

بی اختیار سمت حرم می‌کشد مرا

 

با شور شهر فاصله دارم کنار تو

احساس وصل می‌کند آدم کنار تو

 

حالی نگفتنی به دلم دست می‌دهد

در هر نماز مسجد اعظم کنار تو

 

با زمزم نگاه دمادم هزار شمع

روشن کننند هاجر و مریم کنار تو

 

تا آسمان خویش مرا با خودت ببر

از آفتاب رد شده شبنم کنار تو

 

در این حریم، سینه زدن چیز دیگری است

خونین‌تر است ماه محرم کنار تو

 

مادر کنار صحن شما تربیت شدیم

داریم افتخار که همشهری‌ات شدیم

 

ما با تو در پناه تو آرام می‌شویم

وقتی که با ملائکه همگام می‌شویم

 

بانو! تمام کشور ما خاک زیر پات

مردان شهر نوکر و زن‌ها کنیزهات

 

زیباترین خاطره‌هامان نگفتنی است

تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی است

 

باران میان مرمر آیینه دیدنی است

این صحنه در برابر آیینه دیدنی است

 

مرغ خیال سمت حریمت پریده است

یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است

 

خوشبخت قوم طایفه، ما مردم قمیم

جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم

 

اعجاز این ضریح که همواره بی حد است

چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است

 

من روی حرف‌های خود اصرار می‌کنم

در مثنوی و در غزل اقرار می‌کنم

 

ما در کنار دختر موسی نشسته‌ایم

عمری است محو او به تماشا نشسته‌ایم

 

اینجا کویر داغ و نمک زار شور نیست

ما روبروی پهنۀ دریا نشسته‌ایم

 

قم سال‌هاست با نفسش زنده مانده است

باور کنید پیش مسیحا نشسته‌ایم

 

بوی مدینه می‌وزد از شهر ما، بیا

ما در جوار حضرت زهرا نشسته‌ایم

***

از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان

از دست ما چه‌ها که کشیدی ببخشمان

 

من هم دلیل حسرت افلاک می‌شوم

روزی که زیر پای شما خاک می‌شوم

 

اولین نظر را ارسال کنید
 
فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×