تیر آه از نهاد پدر در بیاورد

وقتی سر از گلوی پسر در بیاورد

بی شک برای بردن زیر گلوی تو

حق دارد اینکه تیر سه پر در بیاورد

پر قنداقه را در خون کشیدند

ز دستان سحر، مهتاب چیدند

دل  آهن  به حال آن گلو سوخت

که با تیر سه شعبه، سر بریدند

باز می‌خواهم به مستی سر کنم

روی طبع خویش را زیور کنم

طفل طبعم چون گران جانی کند

دیده بهرش مهد جنبانی کند

دردانه‌ترین پسر علی اصغر بود آرام دل پدر علی اصغر بود

مردانه به جانبازی بابا می‌رفت تیر‌ آمد و چون سپر علی اصغر بود

آن جمله چو بر زبان مولا جوشید

از نای زمانه  نعرۀ  لا جوشید

تنها ز گلوی اصغر شش ماهه

خون بود که در جواب بابا جوشید

آن دم که به سوی رزمگه باره کشید

آن نعرۀ عاشقی دگر باره کشید

لبیک گلوی کودک شش ماهه

خون بود که تا ستاره فواره کشید

گوش تا گوش تو ای غنچه گلستان شده است آب آب لب تو بانی باران شده است

خون حلق تو نرفته نفست بند آمد که به یک چشم زدن جسم تو بی جان شده است

یک مرتبه کم شتاب باشى خوب است

با قاعده، با حساب باشى خوب است

فکر دل فاطمه نبودى اما

فکر جگر رباب باشى خوب است

اى تیغ همیشه بى خبر می‌آیی

یک روز به شکل میخ در می‌آیی

امروز تو شمشیرى و فردا قطعا

درقالب یک تیر سه پر می‌آیی

و در چشم تو باران شعبه دارد زلال چشمه ساران شعبه دارد

سه شعبه تیر نامردان اگر بود گلوی تو هزاران شعبه دارد

نوشتم پر، کبوتر شد دوبیتی

نوشتم لاله، پرپر شد دوبیتی

نوشتم آب، لب‌هایش ترک خورد

فدای کام اصغر شد دوبیتی

دست مولا، غنچه‌ای نشکفته بار آورده بود

  در خزان، سوغاتی از نسل بهار آورده بود

غنچه‌ای لب تشنه‌ای را در جستجوی قطره‌ای

  بر دست طلب، تا جور کنار آورده بود