دسترسی سریع به موضوعات اشعار
جستجوی پيشرفته
به مناسبت ضربت خوردن امام علی (ع)
دیشب حسینش همچو باران اشک می‎‌ریخت

دیشب سحر را باب محنت باز گردید

سوز و گداز مرغ شب آغاز گردید

 

دیشب درون سفرۀ شب زنده داران

غم بود و ماتم بود و رنج و درد و حرمان

مدح امام علی (ع)
بیا در کربلا از راه احسان

علی ای واقف اسرار هستی

علی ای رهنمای حق‌پرستی

 

علی ای شیر یزدان شاه مردان

علی ای عروه الوثقای ایمان

عرض ارادت شیخ بهایی به اهل بیت (ع)
نسیم کربلا

ای نسیم صبح، خوشبو می‌رسی

از کدامین منزل و کو می‌رسی؟

 

می‌فزاید از تو جانها را طرب

تو مگر می‌آیی از ملک عرب؟

نجف و طوس و کربلا حیدر

من همان زائری که می‌دانی

بیقرار از تب پریشانی

 

عابر کوچه‌های دلتنگی

خسته از روزهای حیرانی

 

مردی از خانواده سلمان

عاشقی از تبار ایرانی

در کربلا شکسته شد آئینۀ علی

در راه عشق مقصد آئینه ها یکی ست

میعادگاه و قبلۀ اهل ولا یکی ست

 

در سیر خلق، راه وصال خدا یکی ست

یعنی حقیقت نجف و کربلا یکی ست

رو به قبله کند چگونه تو را؟

قد کشید و بلند بالا شد

تا فلک پر زد و مسیحا شد

 

به همین قدر اکتفا فرمود

بند کفش‌اش نبست و موسا شد

از آب‌ها آبرو برد

خورشید آن روز، آن جا، در آن شب ستان چه می‌کرد؟

آیینه در آن هیاهو در آن بیابان چه می‌کرد؟

 

آتش که شیطان محض است در خیمه‌ها چنگ انداخت

با دامنی شعله‌ور آه، بانوی باران چه می‌کرد؟

به روی رو سیاهی یک به یک آغوش وا کردند

خبر پیچید تا کامل کند دیگر خبرها را خبر داغ است و در آتش می‌اندازد جگرها را

غروبی تلخ، بادی تلخ تر از دور می‌آمد که خم می‌کرد زیر بار اندوهش کمرها را  

قصیدۀ محتشم در رثای امام حسین (ع)

بنال ای دل که دیگر ماتم آمد

بگری ای دیده ایام غم آمد

 

گل غم سرزد از باغ مصیبت

جهان را تازه شد داغ مصیبت

مستی تمامی ندارد...

 مستی تمامی ندارد، حتی اگر تاک افتاد

حتی اگرساقی مست، خود نیزعطشناک افتاد

 

آزاده حُرّی که یک عمر زندانی تیرگی بود

بال وپرش را تکان داد، آزاد شد پاک افتاد

این وعده را رسول خدا در حرا گرفت

بین بقیع دخترتان تا عزا گرفت

خاک بقیع بوی خود نینوا گرفت

 

منظومه‌های درد تو را می‌کنم مرور

سرگیجه از طواف غمت ماسوا گرفت

نیزه‌ها سربه­ سر ستاره شدند

کاروان رفت و موج موج سکوت بر لب تشنه خیز دریا ماند

آه از آن خیمه‌­های سوخته دل، شانه­‌هایی تکیده تنها ماند

 

کاروان رفت و دشت خالی شد، نیزه‌ها سربه­ سر ستاره شدند

آفتاب از کنار ماه گذشت، دست‌های بریده بر جا ماند

فراموشی رمز عبور

ایمیل خود را وارد کنید

×
ارتباط با ما

پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.

×