ببین!

دوباره ببین!

بالا بلند!

چنان بیدلم

من می‌ایستم

در باران،

خورشید شقیقه‌اش

خطبۀ شقیقه‌اش را

آن مشت آب

اگر به لب‌ها می‌رسید

تاریخ چه می‌کرد

بی‌عشق؟

حنجره­‌های زخمی

آوازهای شکسته

لب‌های تشنه در نیزه باران آفتاب

شطی از عطش

فوّارۀ  سرخ

آسمانی از کبوتر در پرواز

آبشار نگاهت

برایم از دریاها گفت

که خروش تو به آن می­‌ریزد

آقا!

هنوز وقت گریه است

تا گریه‌­هامان را در رکاب تو معنا ببخشیم،

پنجه بر ابر می‌­سایید

تا خوشه‌­های رطب را

آب دهد

روز عجیبی است روزی عجیب

کبوتران تشنه از آب دوری می‌کنند

برگشته‌اند از سمت میدان

دلاورانی بی‌دست

مادرم گلبوته‌های سرخ باغش را طراوت می‌دهد

روی قلبش می‌فشارد دست‌هایم را