جان بر کف و سرفراز، می‌جنگد سرخ

وارسته و بی نیاز، می‌جنگد سرخ

این مـــــرد؛ به سمت قبلۀ عاشورا

بــــــا اسلحۀ نمــاز، می‌جنگد سرخ

ای دل شده! کربلا ظهور جان است

در چشم زمین تــــولد ایمـان است

دیبـــاچۀ سرخ مُصحف بیداری ست

آمیزه‌ای از حماسه و عرفــان است

برخیز و بخوان کتاب عاشورا  را

سرفصل بلند و ناب عاشورا  را

برخیــز و بخوان به لهجۀ بیداری

خـون نامۀ انقلاب عاشورا  را

هربار که رفته، قدِ خم آورده

از علقمه دستان قلم آورده

سر تا قدم حسین گل کاری شد

بس لالۀ پرپر به حرم آورده

ما دلشده‌ایم و داغ بر دل داریم

بلبل صفتیم و باغ در دل داریم

ما وارث ظهر داغ عاشوراییم

هفتاد و دو چلچراغ در دل داریم

ای خاطرۀ خجسته! مولا، لبیک

خورشید به خون نشسته! مولا، لبیک

چشم و دل ما به نور تو روشن باد

ای آینۀ شکسته! مولا، لبیک

یکی دریا، یکی دریاچۀ خون

شمار زخم‌ها افزونِ افزون

محرم می‌زند آرام آرام

ز چشمان دوبیتی‌­هام بیرون

در حسرت آب مرد تنها، تشنه

لب‌های ترک‌خوردۀ دنیا تشنه

تکلیف شب غنچه عوض خواهد شد

سرمشق جدید: آب، بابا، تشنه

زانسوی کسی به شوقِ ری می‌آید

این سوی جنون از رگ و پی می‌آید

با دیدنِ خنجر دلِ زینب لرزید

از حادثه بویِ گُلِ نی می‌آید

او فاتحِ بدر و رایت خیبری است

خوب و بدِ خلق را خودش مشتری است

بردار! که در رکوع یا در گودال

تنها صلۀ تو کوفه، انگشتری است

حق دارد اگر ز خلق دامن چیده است

                از داغ عزیزی ست اگر خشکیده است                 

                 بیهوده ترک نخورده لب‌های کویر             

                 لب‌های حسین بن علی را دیده است              

خوب است که دریای تلاطم باشی

در بی کسیِ بقیعِ خود گم باشی

هر چند که دومین محمد هستی

زیباست که خطبه‌خوانِ پنجم باشی