امشب کرم رقیه را می‌بینیم

خیر قدم رقیه را می‌بینیم

این حرف تمام عاشقان است، حسین

پس کی حرم رقیه را می‌بینیم؟

هر جا سخن از رقیه جان می‌آید

صوت صلوات عرشیان می‌آید

در مجلس این سه ساله من معتقدم

عطر خوش صاحب الزمان می‌آید

خاک قدم رقیه باشی عشق است

زیر علم رقیه باشی عشق است

با مهدی صاحب الزمان از ره لطف

یک شب حرم رقیه باشی عشق است

دلی لبریز اشک و آه دارد

نگاهی سوی قربانگاه دارد

شده آمادۀ حج حسینی

که با خود دو ذبیح الله دارد

مشهد حرم مطهر سلطان است

قم مرقد پاک بانوی باران است

گویند که حد فاصل این دو حرم

بین الحرمین کشور ایران است

بی عبا بود و نیمه جان می‌رفت

 کودک او دوان دوان می‌رفت

کربلا در دلش تداعی شد

 گویی امروز ساربان می‌رفت

دل من یاد محرم، به خدا حیران ست

یازده ماه وجودم همه سرگردان ست

دیر نیست آن شب پر شور که ما می‌گوییم

«عصر فردا بدنش زیر سم اسبان ست»

تشریف تو بر حدوث کاری است جلی

آنسان که به کائنات تشریف علی

از قوس صعود غبغبت دانستم

کرده است نزول، حق به طفلی بغلی

خورشید نجیب آسمان، معصومه

محجوبۀ زینبی نشان، معصومه

او فاطمۀ ثانی و در حجب و حیا

الگوی تمام دختران، معصومه

دارد دل ما راه نجاتی دیگر

در مشهد و در قم، عتباتی دیگر

بر بانوی با کرامت قم صلوات

بر شاه خراسان صلواتی دیگر

از تربت تو عسل، شفا می‌گیرد

با نام تو اوفتاده، پا می‌گیرد

خورشید، تب آلوده می‌آید هرصبح

از توس، برات کربلا می‌گیرد

سماع را یله کن دست و آستینت را

بزن به خاک زمان، سفرۀ زمینت را

هنوز رنگ شفق صبح و شام خونین است

ز بس به سیلی و ناخن زدی جبینت را