مرغ دل باز هم غزل خوان شد

پنجمین روزِ ماه شعبان شد

دو سه روزی به کربلا رفت و

حال آمد دخیل سلطان شد

نذر تو کردم دلم را، مولای من ! بار دیگر از کوچه باغ دل من، ای روح آیینه بگذر امروز، روز بهشت است، عطر تو می‌بارد از عرش از عطر ناب حضورت، شد آفرینش معطر  

السلام ای پناه مُلک و مکان

در ید قدرتت عنان جهان

رفته قنداقه‌ات به عرش خدا

تشنۀ پای بوسی‌ات همگان

در طوافت قیامتی شده است

می‌رسد هر فرشته با هیجان

مستم از جام، مستم از باده

سر خوشی کار دست من داده

نام من عبد ، عبد ثارالله

کنیه‌ام عاشق جنون زاده

ای انیس قدیمی دل‌ها

آفتاب بلند ناپیدا

تا خدا می‌برد دلِ ما را

پَرِ سجاده‌های سبز شما

امروز را که  مهمان آسمانم

 در انتظار لحظۀ سبز اذانم

حتی شده از شوق با بال شکسته

خود را به سمت آسمان‌ها می‌کشانم

بسته است همۀ پنجره‌ها رو به نگاهم

چندی است که گم گشتۀ در نیمۀ راهم

حس می‌کنم آیینۀ من تیره و تار است

بر روی مفاتیح دلم گرد و غبار است

از بس که مناجات سحر را نسرودم

سجادۀ بارانی خود را نگشودم

نسیم آمد این بار از خوش مسیری

رسانَد به ما مژدۀ دلپذیری

خبر خوش خنک کرد کام زمین را

بهاری شد این خطّۀ گرمسیری

تا خداوند می‌رسم با تو

با خداوند می‌رسم تا تو

همه در وحدت تو گم شده‌اند

من تو ما تو شما تو آنها تو

روز میلادتان چه روزی بود

در مدینه هوا بهاری بود

برق می‌زد نگاهتان ازعشق

وقت یک عکس یادگاری بود

نشیب‌های دل من فراز می‌خواهد

فراز اشک مرا در نماز می‌خواهد

مؤید است به روحُ القُدس قلم اما

برای شعر سرودن نیاز می‌خواهد