این روزها غم تو مرا می‌کشد حسین

شب‌های ماتم تو مرا می‌کشد حسین

تا آن دمی که منتقم تو نیامده ست

سرخی پرچم تو مرا می‌کشد حسین

"انا ابن الرسول" پاسخ داد:

"انا ابن علی ولی الله"

"انا ابن البتول" ... پاسخ نیست!

در گلوی تو آه حلقه زده

...

انا ابن الرسول ابن بتول

انا ابن الخدیجه الغَرّاء

شبی که ریخت خدا در سبوی جانم می

چو تاک رفت به اعماق استخوانم می

علی الصّباح قیامت کسی است ساقی من

که می‌دهد به من و جمع دوستانم می

با دست تهی و کوله باری از آه

این بار هم آمده گدایت از راه

از کار دلم گره گشایی فرما

با دست سه سالهٔ اباعبدالله

دارد آوار می‌شود دنیا، بی نگاه تو بر سرم ...بابا!

طبق آمد ولی نفهمیدند، شده پشت خرابه خم ...بابا!

باد آورده بود بویت را، عطر لب‌های با وضویت را

پاره شد پیش پات بند دلم، به رگ پاره‌ات قسم ...بابا!

گر سر ما به قدوم تو دوان خواهد شد

دوش ما راحت از این بار گران خواهد شد

به بلندای قدت بر تو سلامی دادم

زین بلندی ادب مسلم عیان خواهد شد

از خدا خواسته‌ام ذبح منای تو شوم

زده‌ام فالی و امروز همان خواهد شد

خزان شد پیش چشمم باغی از یاس

منم تنها در این هنگام حساس

مهیای سفر هستم ولی آه

ندارم محرمی، برخیز عباس

امشب که محشری شده بر پا به کربلا

ما را ببر دوباره خدایا به کربلا

هر سوی دشت روضۀ سربسته‌ای ست باز

هر گوشه هیئتی است شگفتا به کربلا

باور ندارم شاعرت باشم ولی تو بر بیت‌های زخمی‌ام مرهم نباشی

باور ندارم غرق اشک و روضه باشم تو شاهد این اشک و این ماتم نباشی

همین که روز در آن دشت طرحی از شب ریخت

هزار کوه مصیبت به دوش زینب  ریخت

کنار نعش برادر شبیه نخل عزا

به گاه خم شدنش آبشاری از غم ریخت

باز این دل این دل توفانی‌ام می‌برد تابی سر و سامانی‌ام

انتظاری تازه دارد چشم من می‌شکوفد خوشه‌های خشم من

فدای اشک‌هایت خواهر تو

مرا کشته نگاه آخر تو

کمی آهسته‌تر تا جای مادر

بگیرم بوسه‌ای از حنجر تو