سلام باد بر آن مجمع بن عبدالله!

 که بود جان و دلش از ولاى حق، آگاه

به راه کوفه به اصحاب کربلا پیوست

 که بود عشق، دلیل و سعادتش همراه

سلام باد به سعد دگر که بود سعید!

 نشانه‌هاى سعادت از او عیان گردید

غلام بود ولیکن غلام آزاده

 فقیر بود ولى عشق، دولتش بخشید

سلام باد به عمرو بن خالد! آن مردى

 که داشت سینه‌ی پُرشور و عشق پروردى

به دل نداشت به جز غربت حسین، غمى

 به جان نداشت به جز درد عشق او دردى

سلام باد به عَمرو بن صائدى که به ناز

 قدم به بزم شهادت نهاد و شد ممتاز!

ابوثمامه، صمیمی‌ترین غلام حسین

 که شد فدایى راه نماز و روح نماز

سلام باد به ایثار جُندب بن حُجیر!

 که شد ولایت عشق از جهاد او تفسیر

مجاهد صف صفّین در رکاب على

 که تکیه‌اش به خدا بود و دست بر شمشیر

سلام ما به حباب بن عامر تیمى!

 که مرد بود و نبودش ز ترک سر، بیمى

پس از شهادت مسلم به پیشگاه حسین

 رسید و داشت به کف، سر ز بهر تقدیمى

سلام ما به سلیمان، شُکوه دین‌دارى!

 که بود پور مضارب ز قیس انمارى

پسر عموى زهیر و ظَهیر دین چو زهیر

 که کرد با همه قدرت، حسین را یارى

سلام بر عقبه، ابن صلت و اقدامش!

 که درج شد ز شهیدان کربلا، نامش

خداى او در رحمت به چهره‌اش وا کرد

 که داد دولت عشق امام و اسلامش

سلام ما به عباد المهاجر الجُهَنى!

 که یافت فیض خدایى ز جهد خودشکنى

اگر چه موطن او بود در جُهن امّا

 گزید بهر خود از خاک کربلا، وطنى

سلام باد به اخلاص مجمعُ الجُهَنى!

 دلاورى ز قرای جُهینه و مدنى

ببست عهد به مولاى خود به جان‌بازى

 شکست نفس خود از امتحان خودشکنى

سلام باد به نُه ساله قهرمان‌پسرى

 که بود «عَمرو» و نهال جناده را ثمرى!

چو کرد روى به میدان، امام فرمودش

 که از رضایت مادر تو را سزد سپرى

سلام ما به جناده، امیر جندالله!

 ستاره‌ی عظمت، جلوه‌گر به سایه‌ی ماه

ز روح سبز کرامت، همیشه بهره‌رسان

 ز خون سرخ شهادت، همیشه عشق‌پناه