تصور کن که ‌این آقا برای خود حرم دارد

کریم آل طاها چند تا باب الکرم دارد

تصور کن که مثل شهر مشهد باغ رضوانی

و یا مانند شهر قم خیابان ارم دارد

عمامه بر می‌دارم از سر ، حرف دارم

هر جا بیاید نام مادر حرف دارم

هر چه می‌آید بر سر ما از سقیفه ست

از غربت بسیار حیدر حرف دارم

از سیلی و دیوار و میخ در بماند

این بار از یک داغ دیگر حرف دارم

هر خیمه، هر حصن حصین را دوست دارم

مرثیه خوانی وزین را دوست دارم

سینه زنان نکته بین را دوست دارم

اشک بصیرت آفرین را دوست دارم

ﻋﻠﯽ از ﭘﺎ اﻓﺘﺎد

ﺧﺒﺮ زﺧﻢ ﺳﺮش ورد زﺑﺎن‌ها اﻓﺘﺎد

آﺳﻤﺎن‌ها ﻟﺮزﯾﺪ

ﻧﺎﮔﻬﺎن وﻟﻮﻟﻪ در ﻋﺮش ﻣﻌﻠﯽ اﻓﺘﺎد

شور میان هر غزل شاعرانه، تو زیباترین تغزل در هر ترانه، تو

هستی بدون مهر و محبت که مرده است

عشق بدون چون و چرای زمانه، تو

اغراق نیست، از همه عالم سرآمدی

یکتا شبیه ذات احد جاودانه تو

یا سواره می‌رسید بال و پرم را می‌گرفت

یا پیاده می‌رسید دور و برم را می‌گرفت

سوزش موی سرم بابا طبیعی گشته است

می‌رسید از پشت سر موی سرم را می‌گرفت

صدای گریه‌اش بند آمده، فکری به حالش کن

اگر دادی به بابایش دهند، دیگر حلالش کن

اگر خود و زره با خود برای او نیاوردی

برو فکری برای پوششی روی جمالش کن

نیزه خوردی و تمامی تنت پاره شده

صبرکن، تا برسم من، بدنت پاره شده

خاطرت هست کفنت کردم و رفتی میدان؟

تو چه کردی پسر من کفنت پاره شده؟