ماه خدا برای تو دلتنگ می‌‌‌شوم

یکسال در هوای تو دلتنگ می‌‌‌شوم

هر روز وقت مغرب و هنگامۀ اذان

با یاد ربنای تو دلتنگ می‌‌‌شوم

خوب کردی که سر سفره نمک هم داری

چون که زخم دلم امشب به نمک داشت نیاز

همسر من که زمین از نفسش بر پا بود

به مناجات شبش حور و ملک داشت نیاز

بر سینه طراوت بهاران بخشند

بر دیدۀ ما صفای باران بخشند

تا عید سعید فطر اعلام شود

یکباره گناه روزه داران بخشند

لباس خادمی و نوکری مناسب ماست

حسین در دل طوفان خودش مراقب ماست

تمام سال، سر سفره‌اش نمک خوردیم

غذای روضۀ ارباب، قوت غالب ماست

محبت علی و فاطمه، حسین و حسن

محبتی که پدر داده یادمان این است

محبتی که سرانجام در حساب و کتاب

رسد به روز قیامت به دادمان، این است

خاکیست، بی ریاست، صفا دارد این حرم

بر خاک با صفاش قسم دوست دارمش

مضمون ناب اهل قلم بوده این بقیع

من هم شبیه اهل قلم دوست دارمش

به نام خدای بزرگ و رحیم

سلام خدا بر تو سید کریم

حریمت بود قطعه‌ای از بهشت

شمیم جنان می‌‌دهد این شمیم

یاعلی گفتیم اگر اذن زیارت داده شد

با همین یک یا علی، کار سفر آماده شد

حجّ ما شد مشهد و کرببلامان شهر ری

حق و الانصاف کار ما فقیران ساده شد

دوباره یاد مادری که کشته پشت در شده

دوباره حرف آتش و دری که شعله‌ور شده

به یاد غربت علی دوباره بسته ریسمان

به جای گردن پدر به گردن پسر ‌شده

تو خطا بخش و خطا پوش و تویی، توبه پذیر

من خطاکار و پشیمان و گناه آلوده

رمضان رو به تمام است ولی رحمت، نه

نشود بسته دری را که خدا بگشوده

زخم سکوت و خندۀ اصغر ز یک طرف

خندیدن و هیاهوی لشگر ز یک طرف

تحت فشار بودم و چاره نداشتم

جانم گرفت گریۀ مادر ز یک طرف

مست آن است که از باده سبو بردارد

چشم ‌امید ز هرکس به جز او بردارد

یار عیسى به نفسم زنده کند عالم را

گر لب از لب به دم قدسى هو بردارد