گفتم به دست خویش بغل می‌‌کنی مرا

دست نبوده‌ات جگرم را کباب کرد

بود آرزوی من که ببوسم لب تو را

زخم لب تو، آرزویم را خراب کرد

بتاب ‌ای رخت مهر و ماه منیر

بده رخصت رزم‌مان ‌ای امیر

که هستیم از زندگی هر دو سیر

به روی سر ما تو قرآن بگیر

بعد از علی‌اکبر عوض شد کربلایت

حتی عوض شد ناله‌هایت، گریه‌هایت

غیر از زمانی که رقیه پیشت آمد

کمتر شنید اهل حرم حتی صدایت

بالای شعر خویش نوشتم هوالطیف

تا که کنم ثنای تو، ‌ای حضرت شریف

هم پیرو تو تاج سر اهل عالم است

هم منکر تو خوار و سرافکنده و خفیف

ای جمالت بهار، معصومه

کرمت ماندگار، معصومه

یادگار امام هفتم ما

ای رضا را قرار، معصومه

عاشقان را کوی تو میعاد یا شاهچراغ

قلب ویران با شما آباد یا شاهچراغ

یاد تو کرد از غمم آزاد یا شاهچراغ

خواهش از ما از شما امداد یا شاهچراغ

با شما هستیم باداباد یا شاهچراغ

عشق تو شیرین و ما فرهاد یا شاهچراغ

برده بالا مرا امام رضا

از کجا تا کجا امام رضا

باز نام شما وسط آمد

باز آمد گدا، امام رضا

دوباره روی لبم ذکر یا رضا دارم

به سر دوباره هوای بهشت را دارم

گدایی از ازل انگار بوده در خونم

همیشه چشم به دست کریم‌ها دارم

السلام ‌ای آنکه دل‌ها زیر پایت ریخته

حق، جنان را زیر پاهای گدایت ریخته

مدح تو ارباب رویائی، خوراک شعرهاست

بس که مضمون در کف صحن و سرایت ریخته

حمد لله که مائیم گرفتار رضا

عاشق صحن گهرشاد گهربار رضا

آرزو داشتم از کودکی‌ام تا حالا

که پناهنده شوم بلکه به دربار رضا

از نگاه پسرت سمت سرت ریخت دلم

دست تو سرد شد و چشم ترت ریخت دلم

از سخن‌های طبیبی که تو را کرد جواب

از نگاه همه در دور و برت ریخت دلم

ما را در اوج دل نگرانی نگاه کن

بر این بهار رو به خزانی نگاه کن

امشب غریبه نیست میان من و شما

قدری به نوکرت خودمانی نگاه کن