بر سر سینه‌ی غمبار غروبش می‌رفت

تا گودی گلزار غروبش می‌رفت

هر بار به دیدار طلوع آمده بود

این بار به دیدار غروبش می‌رفت

لبریز از آه و اشک و غم چشمانش

بی‌تاب‌تر از اهل حرم چشمانش

یک علقمه اشک، کربلا را می‌برد

می‌خورد اگر فقط به هم چشمانش

بر نیزه سر برادرت می‌گردد

       تا کوچه به کوچه خواهرت می‌گردد

خورشید تویی، ستاره‌ها می‌گویند

   هر روز زمین دور سرت می‌گردد

سبزیم که از پیشۀ عاشوراییم

   سرخیم که از ریشۀ عاشوراییم

ای روح زلال آب ما را دریاب

ما تشنۀ اندیشۀ عاشوراییم