به گزارش کرب و بلا به نقل از ابنا، آنتوان بارا می‌نویسد؛ هیچ حماسه انسانی در گذشته و حال به اندازه حماسه شهادت حسین (ع) در کربلا مورد تحسین و توجّه عاطفی قرار نگرفته و جنبه آموزشی نداشته است. این حماسه به عنوان یک رویداد عاطفی و احساسی نقطه عطف مؤثّری در روند عقاید اسلامی شده است.

‌حماسه‌ای که اگر نبود اسلام نه تنها نمی‌توانست به عنوان یک عقیده ریشه دار و ایمان محکم در باطن مسلمانان جای گیر شود، بلکه در حدّ یک مذهب کم فروغ و ضعیف در میان انسان‌ها معرفی نمی‌شد.

قیام حسین بن علی (ع) زلزله‌ای شگرف بود که توانست پایه‌های امّت اسلامی را تا دورترین نقطه‌ها به لرزه درآورد، چشم‌ها را بگشاید و وجدان‌ها را علیه هیمنه و اقتدار دروغین و شرّ ستم پیشگان بیدار کند، همانان که درصددند ظلم و ستم را در اعماق جان انسان‌ها مستولی کنند و ارزش‌های دینی را با عناوین پوشالی از بین ببرند و با تباه کردن حقوق دین‌داران، انوار ذاتی و جوهری جذّابیت دین را خاموش کنند.

انقلاب امام حسین علیه السلام جاودانه است؛ زیرا یک انقلاب اخلاقی است و قانون جدید اخلاق را پی ریزی کرده است.

حماسه حسینی، انقلاب به تمام معنی کلمه بود چیزی که به هیچ وجه قابل قیاس با دیگر انقلاب‌ها نیست؛ چرا که عظمت آن فراتر از معنای محدود واژگان و بزرگ‌تر از معیارهای قابل قیاس بشری است. انقلابی است که به درجاتی بالاتر از حماسه ارتقا یافت و این حقیقتی است که برای شکل گیری حماسه‌ها معمولاً انسان‌ها فدا می‌شوند، امّا در آفرینش این حماسه نه انسان‌های معمولی که خاندان و اهل بیت پیامبر (ص) شرکت داشتند.

عاشورا، قیامی است که هدفش حفظ کیان امّت محمّد (ص) و مصون داشتن عقاید مسلمانان و حمایت از سنّت مقدّس رسول اکرم (ص) و دور ساختن دست گستاخان از آن است. باید گفت آن کس که انقلاب حسینی را به عنوان حماسه بپذیرد، بزرگ‌تر از آن نمی‌یابد؛ زیرا حماسه‌ها و انقلاب‌هایی که جهت حرکت تاریخ و امّت‌ها را تغییر داده‌اند به نسبت بزرگی اهداف و امکان تبدیل شدن آن‌ها به یک عقیده یا اصل اعتقادی برای گروه یا گروه‌هایی قابل سنجشند.

با این معیار، انقلاب حسین (ع) از زمان پیدایش تا ابد در نوع خود هم اوّلین انقلاب تاریخ و هم بی‌نظیرترین انقلاب‌ها در تاریخ انسانیّت است، به عبارت دیگر این انقلاب تا جهان باقی است و نوع انسان زنده است جاودانه خواهد ماند؛ زیرا شکل‌گیری آن به خاطر انسان بوده است.

اگر می‌گوییم انقلاب حسینی «نخستین» انقلاب است از آن روست که در چارچوب وقایع جهان اسلام و در تاریخ ادیان آسمانی نخستین انقلابی است که بر مبنای اصول و ارزش‌های عقیدتی به وقوع پیوسته است.

اگر می‌گوییم «پیشتاز» است از این روست که هم زمینه را برای روح انقلابی آماده کرده و هم خود یک انقلاب روحی است که دل‌های مسلمانان را شیفته و بی‌قرار خود ساخته و معنی بزرگ‌منشی و پایمردی انسان مؤمن را در برابر فتنه‌گرانی که به نام دین رگه‌های شرک و بیهودگی را در پیکره‌ی عقاید اسلامی تزریق می‌کنند؛ یادآور شده است.

انقلاب حسینی، دعوت آشکاری بود برای زدودن این رگه‌ها و تخریب پایه‌های گمراهی و ایستادگی در برابر اهداف کسانی که از صراط مستقیم شریعت منحرف شده و با آبروی شریعت و دین بازی می‌کردند؛ هم آنان که بر سر کیان آیین نوظهور اسلام قمار کردند تا بتوانند آن را پیش از رشد و بالندگی به خاک بسپارند.

اگر می‌گوییم «یگانه» است از این روست که با تسخیر وجدان‌های مسلمانان تأثیرات عقیدتی محکمی بر جای گذاشت.درست در زمانی که پایه‌های حکومت حکّام اسلامی و حکومت گران به نام دین، به واسطه‌ی اعمالشان نیازمند وارد آمدن شوک و ضربه‌ای کاری بود؛ قیام شهادت‌طلبانه حسین (ع) همان ضربه کاری بود که تأثیری برق آسا در آن دوران و دوران‌های بعد گذاشت. صاعقه‌ای بود که چشم‌های عشق و محبّت را در وجدان‌های بیدار نسل‌های بعد جاری خواهد کرد.

این انقلاب تا جهان باقی است و نوع انسان زنده است جاودانه خواهد ماند؛ زیرا شکل‌گیری آن به خاطر انسان بوده است.

و بالأخره اگر می‌گوییم انقلاب عاشورا انقلابی «جاودانه» است از این روست که یک انقلاب انسانی به تمامی معنی است. از انسان است برای انسان، این انقلاب با خون پاک حسین (ع) گلگون شد و از همین رو در نهاد تمام مسلمانان به عنوان نماد کرامت دین شناخته شد و انسان مسلمان توانست شاهد ورق خوردن صفحات جدیدی در روند عقیده‌اش باشد، صفحاتی روشن و خالی از تزویر و بردگی و بندگی که کلمات آن با حروفی نورانی نگاشته شده تا ضمیر انسان را به راه‌های درستی که باید در آن حرکت کند، رهنمون شود و او را به اوج سلامتی و امنیّت که شایسته یک انسان است، برساند.

از این رو [انقلاب حسین علیه السلام] جاودانه است؛ زیرا یک انقلاب اخلاقی است و قانون جدید اخلاق را پی ریزی کرده است، قانونی که روشنگر راه مبارزه امّت اسلامی در تمام سطوح و زمینه‌هاست و به او می‌آموزد که چگونه فدا کردن جان و تن در زمان‌ها و مکان‌های پرخطر، آسان است و چگونه مردن، سعادت و زندگی با ظالمان دردآور و سخت است و اینکه مرگ با عزّت بهتر از زندگی با ذلّت است.