مداحان عموما به دستگاه‌های موسیقی و برداشت‌های عرفانی و فلسفی آن‌ها آشنایی کامل داشتند و از سوی دیگر به مداحی به عنوان یک پیشه و شغل نگاه نمی‌کردند.

 

نگاهی به خط سیر نغمات و اشعار مداحان معروف دو دهه اخیر تغییرات زیادی را در سبک مداحی رایج نشان می‌دهد.

 

گرایش به سمت استفاده از موسیقی‌های ریتمیک پاپ و استفاده از محتواهای سطحی به وفور در مداحی‌های امروز دیده می‌شود.

 

این گرایش به سمت اشعار و محتوای دم دستی از استفاده از موسیقی‌های پاپ عاشقانه‌ی ریتمیک گذشته و به تازگی شاهد ورود مکالمات طنز سریال‌های تلویزیونی در مجالس اهل بیت علیهما السلام هستیم. 

 

به عنوان مثال یک فایل صوتی از مجلسی که در جشن نیمه شعبان گذشته منتشر شده است، مداحی از مکالمه معروف سریال در حاشیه به کارگردانی مهران مدیری استفاده کرده و از شیعیان می‌خواهد «با وسواس» به وهابیان بگویند که ورودشان به جنت ممنوع است و «اینجی کلش واس ماس». 

 

مداح در این شعر می گوید بین ملائک در اطراف خانه‌ی خدا به مناسبت این شب عزیز دعواست و ابراز امیدواری می‌کند که کسی جز شیعه به دور خانه‌ی خدا طواف نکند. 

 

این نگرانی در بین کارشناسان و مطلعین وجود دارد که رواج این سبک‌ها ممکن است به جایی برسد که فرهنگ مداحی در ایران با استفاده از اشعار و سبک اصیل مداحی بیگانه شده و این اصالت جای خود را به گونه‌ای از مداحی بدهد که نشانه‌هایی از لودگی، سبکی و احیانا بی احترامی را با خود داشته باشد.

 

حال این سوال مطرح می‌شود که این گونه سبک‌های جدید مداحی تا چه اندازه مورد پسند و تایید مخاطبین می‌باشد؟ و آیا تغییر در سبک و محتوا نغمات برای جذب نسل جوان را مناسب می‌دانید یا خیر؟