و اَلقنی بمغفرتک کما لقیتک باقراری! [1]

ترجمه خودمونی این دعای امام سجاد (ع) میشه:

خدایا، حالا که من با تمام گناهام اومدم، تو هم با تمام  پرده‌پوشی  و بخششت بیا.

وقتی این جمله رو تکرار می‌کنم انگار این دل بی‌مقدار "یک شبه، ره صد ساله می‌رود"!

روحی که همش توی دو دو تا چهار تاها مونده، با معجزه این کلمات، انگار رو بال ملائک سوار میشه.

امام من!

از پیرمرد شامی که به استقبال کاروان اسرای کربلا اومده بود کمتر نیستم، دستمو بگیر . . .

من کمتر از آنم که به پای تو بیفتم
عالم شده سجاده و افتاده به پایت