وهابى‌ها تبرک به آثار اولیا را شرک مى‌دانند و کسى را که محراب و منبر پیامبر را ببوسد مشرک مى‌خوانند، هرچند در آن به هیچ نوع الوهیت معتقد نباشد.

جدا از دلایل روایی و استدلال های دینی، برای پاسخ به این اتهام وهابیت،. می توان به داستان پیراهن یوسف (ع) اشاره کرد.

یوسف (ع) مى گوید: پیراهن مرا ببرید و بر دیدگان پدرم بیفکنید تا او بینایى خود را باز یابد[1]. یعقوب نیز پیراهن یوسف را که بافته‌ى جداتافته‌اى نبود، بر دیدگان خود مى‌افکند و در همان دم بینایى خود را باز مى‌یابد.

برای پاسخ به عالم وهابی، کافیست این مسئله را مطرح کنیم که اگر یعقوب چنین کارى را در برابر نجدى‌ها و پیروان محمد بن عبد الوهاب انجام مى داد، با او چگونه معامله مى‌کردند؟ و عمل پیامبر معصوم ومصون از گناه و خطا را چگونه توصیف مى‌نمودند؟

حالا اگر مسلمانى خاک قبر و ضریح و مرقد خاتم پیامبران را بر دیده بگذارد و قبر و ضریح پیشوایان را به عنوان احترام ببوسد و یا به آن ها تبرک بجوید و بگوید: خداوند در این خاک اثر گذارده است و در این کار از یعقوب زمان پیروى نماید، چرا باید مورد سب و لعن و تکفیر واقع شد.