در کتاب‌ «کشف‌ الغمّه» از کتاب‌ «الفتوح» وارد است‌ که‌ چون‌ لشکریان‌ ابن‌‌زیاد آن‌ حضرت‌ را در محاصره گرفتند و از آب‌ منع‌ کردند و از اصحاب‌ آن‌ حضرت‌ همه‌ را کشتند، تیری‌ به‌ سوی‌ طفل‌ صغیر آن‌ حضرت‌ آمد و او را بکشت‌.

حضرت‌ او را به‌ خونهایش‌ آلوده‌ کرد و با شمشیر حفیره‌ای‌ حفر و او را در آن‌ مدفون‌ ساخت‌ و سپس‌ در مقابل‌ لشکر ایستاده‌ و حمله‌ می‌آورد و این‌ رَجَز را می‌خواند:

غَدَرَ الْقَوْمُ وَقِدْمـًا رَغِبُوا

عَنْ ثَوَابِ اللَهِ رَبِّ الثَّقَلَیْن‌

 «این‌ جماعت‌ خیانت‌ کردند و کافر شدند و از زمان‌ پیشین‌، از ثواب‌ خداوند که‌ پروردگار جن و انس‌ است‌ اعراض‌ کرده‌ و روی‌ گردانیده‌اند.»

قَتَلُوا قِدْم عَلِیًّا وَابْنَهُ

حَسَنَ الْخَیْرِ کَرِیمَ الطَّرَفَیْن

 «این‌ گروه‌، علیّ بن‌ ابی‌طالب‌ را کشتند و پسر او حسن‌ را نیز که‌ از ناحیه‌ پدر و مادر، بزرگوار و کریم‌ بود کشتند.»

حَسَدًا مِنْهُمْ وَقَالُوا أَجْمِعُوا

نُقْبِلِ الاْنَ جَمِیعـًا بِالْحُسَیْن‌

 «از روی‌ حِقد و کینه‌ای‌ که‌ در دل‌ داشتند، گفته‌اند: جمع‌ شوید تا همگی‌ اینک‌ بر حسین‌ یورش‌ بریم‌.»

یَا لَقَوْمٍ لاِنَاسٍ رُذَّلٍ

جَمَعُوا الْجَمْعَ لاِهْلِالْحَرَمَیْن‌

 «ای‌ قوم‌ به‌ فریاد رسید! داد از دستِ مردم‌ رَذل‌ و پستی‌ که‌ جماعت‌ها را برای‌ جنگ‌ با اهل‌ حَرَمین‌ (مکّه‌ و مدینه) برانگیخته‌اند.»

ثُمَّ سَارُوا وَتَوَاصَوْا کُلُّهُمْ

 این‌ کینه‌توزی‌ و سلطه‌‌جوئی‌ آنان‌، نه‌ از جهت‌ جُرم‌ و جنایتی‌ است‌ که‌ از من‌ سرزده‌ است‌؛ بلکه‌ تنها بجهت‌ افتخار من‌ به‌ نور و ضیای دو ستاره‌ فروزانست‌.

لاِجْتِیَاحِی‌، لِلرِّضَابِالْمُلْحِدَیْن‌

 «و سپس‌ همه‌ به‌ راه‌ افتادند و به‌ خاطر خشنودی‌ دو نفر مُلحد و زندیق‌ (یزید و عبیدالله‌ بن‌ زیاد) برای‌ استیصال‌ و به‌ هلاکت‌ رسانیدن‌ من‌، یکدیگر را سفارش‌ می‌کردند.»

لَمْ یَخَافُوا اللَهَ فِی‌ سَفْکِ دَمِی‌

لِعُبَیْدِ اللَهِ نَسْلِ الْفَاجِرَیْن‌

 «در ریختن‌ خون‌ من‌، به‌ جهت‌ رضای‌ خاطر عبیدالله‌ بن‌ زیاد که‌ زاده‌ دو نفر کافر است‌، از خداوند نترسیدند.»

وَابْنُ سَعْدٍ قَدْ رَمَانِی‌ عَنْوَه

بِجُنُودٍ کَوُکُوفِ الْهَاطِلَیْن

 «و ابن‌ سعد، از روی‌ قهر و غلبه‌، با لشکری‌ انبوه‌ چون‌ دانه‌های‌ باران‌ شدید، بر من‌ ریخت‌ و مرا هدف‌ تیرباران‌ خود نمود.»

لاَ لِشَیْءٍ کَانَ مِنِّی‌ قَبْلَ ذَا

غَیْرِ فَخْرِی‌ بِضِیَآءِ الْفَرْقَدَیْن

 «این‌ کینه‌توزی‌ و سلطه‌ جوئی‌ آنان‌، نه‌ از جهت‌ جُرم‌ و جنایتی‌ است‌ که‌ از من‌ سرزده‌ است‌؛ بلکه‌ تنها بجهت‌ افتخار من‌ به‌ نور و ضیای دو ستاره‌ فروزانست‌.»

بِعَلِیٍّ خَیْرِ مَنْ بَعْدَ النَّبِیّ

وَالنَّبِیِّ الْقُرَشِیِّ الْوَالِدَیْن‌