لیله‌الهریر در جنگ صفین
خاتمه جنگ صفین نبرد «لیله‌الهریر» در شب جمعه یازدهم ماه صفر سال 38 ه بود. در آن شب سپاه معاویه از شدت سرما مانند سگ صدا مى کردند، چون «هریر» به صداى سگ مى گویند.
امیرالمؤمنین (ع) ذوالفقار به دست و سوار بر اسب پیامبر (ص) شمشیر مى‌زد و به هر شمشیرى که مى‌زد تکبیر مى‌گفت و شجاعى را به خاک مى‌افکند. مقتولین به دست آن حضرت در آن شب بیش از 500 نفر نقل شده است، و تا صبح مشغول جنگ بودند به گونه‌اى که ذوالفقار چند مرتبه خمیده شد و آن بزرگوار با زانوى مبارک آن را راست نمودند.
در این جنگ جمعى از لشکر امیرالمؤمنین (ع) به شهادت رسیدند، که از جمله آنها عمار یاسر، اویس قرنى، هاشم مرقال، پسر هاشم خزیمه بن ثابت، صفوان بن حذیفه و عبدالله بن بدیل با برادرش عبدالرحمن بن بدیل، عبدالله بن حارث برادر مالک اشتر، که از خواص امیرالمؤمنین (ع) بودند.
از لشکر معاویه جمع کثیرى به درک واصل شدند، و این جنگ 14 ماه به طول انجامید.[1] سرانجام با حیله عمروعاص و نفاق عده‌اى مثل اشعث بن قیس کندى کار به حکمیت کشید.
