بر پایه صحیح ترینِ گزارش ها، کاروان امام حسین علیه السلام پس از چهار ماه و پنج روز اقامت در مکّه، روز سه شنبه هشتم ذى حجّه سال شصت هجرى، 1 مکّه را به سوى کوفه ترک کرد ؛ امّا هنگامى که به نزدیکى کوفه رسید، به دلیل ممانعت سپاهیان ابن زیاد، مجبور به فرود آمدن در کربلا گردید. 
گفتنى است که امام علیه السلام در آغاز حرکت، به جاى آن که از مکّه به سوى شمال شرق و منزل صفاح (نخستین منزل مسیر مکّه به کوفه) برود، به سمت تنعیم در شمال غرب و در مسیر مدینه، حرکت کرد و بدین سان، حدود نُه کیلومتر، راه خود را دور نمود. احتمالاً این اقدام، ترفندى بر ضدّ تعقیب مأموران حکومت بود که قصد ممانعت از حرکت امام علیه السلام به سوى کوفه داشتند. 
در نقشه اى که ویژه این دانش نامه تهیّه شده، مسیر کاروان امام علیه السلام از مکّه تا کربلا مشخّص گردیده است. 2 منازلى که این کاروان طى کرده، به ترتیب، عبارت اند از: 1. مکّه، 2. تنعیم، 3. صفاح، 4. بستان ابن عامر، 5. ذات عِرق، 6. غمره، 7. مسلح، 8. افیعیّه، 9. معدن بنى سلیم، 10. عمق، 11. سلیلیّه، 12. ربذه، 13. مغیثه الماوان، 14. نقره، 15. حاجر، 16. سمیراء، 17. توز، 18. فید، 19. اجفر، 20. خزیمیّه، 21.

زرود، 22. ثعلبیّه، 23. بطان، 24. شقوق، 25. زباله، 26. قاع، 27. عقبه، 28. واقصه، 29. شراف، 30. ذو حسم، 31. بیضه، 32. عذیب الهِجانات، 33. رهیمه، 34. قصر بنى مقاتل، 35. طف، و 36. کربلا. 
بر اساس محاسباتِ انجام شده، کاروان امام علیه السلام، این منازل را با مسافتى حدود 1447 کیلومتر، در مدّت تقریبا 25 روز طى کرد و روز دوم محرّم سال 61 هجرى، وارد کربلا شد.